"Twee jaar geleden heb ik een verkrachting meegemaakt. Dat was verschrikkelijk. Dat ik daaruit ongepland zwanger zou worden, was het laatste wat ik had verwacht. De zwangerschap was moeilijk. En toen hij één maal geboren was …. Elke keer als ik hem mijn kindje zag, moest ik denken aan wat er was gebeurd en aan die man.. Ik hoopte zo dat hij niet op zijn vader zou lijken. Toen mijn zoontje drie maanden oud was heb ik hulp gezocht bij een psycholoog. Samen met de psycholoog heb ik gepraat over de verkrachting, en over mijn zoontje. Ik kan nu beter met hem omgaan, en voel dat ik beter voor hem kan zorgen."